Artikel over mijn praktijk in Vakblad voor de Natuurgeneeskundige

Voor meer informatie over mijn achtergrond en werkwijze, raad ik u aan het onderstaande interview te lezen. Het interview is verschenen in het februarinummer van het VNGK, Vakblad voor de Natuurgeneeskundige.

De praktijk van Jacqueline Elferink:

Hoe ondersteun je het herstel bij burn-out op een orthomoleculaire manier?  Met deze vraag ga ik langs bij Jacqueline Elferink, orthomoleculair therapeut in Nijmegen. Mijn verwachting is dat ik diverse voedingsadviezen zal horen, maar Jacqueline kijkt verder dan voeding alleen. Ze combineert haar orthomoleculaire kennis met inzichten uit haar opleidingen op het gebied van psychologie, intuïtieve ontwikkeling en haptotherapie. Vanuit deze holistische benadering  kijkt ze naar dieper liggende vragen , zoals: ‘Wat is voedend voor jou, zowel fysiek als geestelijk?’ en  ‘Heeft de moeizame spijsvertering  wellicht iets te vertellen over het moeizaam verteren van levenservaringen?’ Door zorgvuldig te luisteren naar iemands klachten, verbindt Jacqueline het fysieke met het psycho-emotionele niveau en zo komt de hele mens in beeld.

Ik ontmoet Jacqueline in haar holistische orthomoleculaire praktijk ‘OrthoBalans’, die onderdeel uitmaakt van Hypericon, Centrum voor Integratieve Geneeskunde  aan de Berg en Dalseweg in Nijmegen. Het centrum is gevestigd in een mooi oud pand.  In de inrichting is de antroposofische achtergrond te herkennen: veel natuurlijke materialen, afgeronde hoeken en warme kleuren. In het pand zijn drie huisartsen en twee fysiotherapeuten werkzaam en daarnaast diverse  disciplines zoals osteopathie, kunstzinnige therapie, ayurvedische therapie, etc. Bijzonder van het centrum is dat er op gelijkwaardig niveau wordt samengewerkt. ‘Sinds kort ben ik ook teamlid.’ vertelt Jacqueline ‘Ik denk dat het concept vrij uniek is voor Nederland. Er is veel samenwerking, we overleggen over patiënten en verwijzen naar elkaar door. Regulier of complementair, dat zijn termen die er dan eigenlijk niet meer toe doen.  Ik werk ook samen met diverse reguliere artsen buiten het centrum. Wat daarin helpt is dat mijn orthomoleculaire opleiding veel gedegen medische kennis bood. Ik merk dat ik daardoor eerder serieus genomen wordt door artsen. Ik vind het zelf ook belangrijk om me te blijven verdiepen in mijn vak, en schrijf daarom artikelen en geef onder andere clinics over de samenhang tussen psychische problemen  en darmklachten, mijn specialisatie. De contacten met de reguliere artsen vind ik heel belangrijk, ik probeer een verbindingsfactor te zijn tussen de reguliere en complementaire zorg. Soms merk je dat mensen in een spagaat terecht komen, door het krijgen van tegenstrijdige adviezen van hun arts en hun natuurgeneeskundig therapeut. Dat is niet wenselijk, het geeft alleen maar stress.’

Verbinding is een belangrijk kernwoord voor Jacqueline. Niet alleen wat betreft de contacten tussen de reguliere en complementaire zorg, maar ook in haar contact met de cliënt. ‘Ik merk steeds meer dat het zorgen voor een goed contact en vertrouwelijke sfeer de belangrijkste componenten zijn  van de behandeling.  Daardoor creëer je verbinding, en kan de cliënt zoveel mogelijk tevoorschijn  komen.  Eigenlijk sta ik regelmatig verbaasd hoeveel het geven van echte aandacht kan doen, soms is dat al genoeg. Vorige week bijvoorbeeld kwam er een cliënt met licht depressieve klachten en oververmoeidheid. Door het vertellen van haar verhaal, werd de cliënt zich bewust van haar lage gevoel van eigenwaarde en kon ze contact maken met zichzelf. Hoewel ze in eerste instantie kwam voor een voedingsadvies, bleek juist het helen op psycho-emotioneel vlak een belangrijker weg naar herstel.’

In de intake neemt Jacqueline daarom zoveel mogelijk de tijd om aandachtig te luisteren. Ze past bewust geen bio-resonantie therapie toe in het eerste consult. ‘Want  dan staat er een apparaat tussen mij en de cliënt in. Er vindt dan direct een inkadering plaats, die een open blik en een diepere verbinding in de weg staat. Bovendien merk ik dat  zo’n diagnostisch systeem als bio-resonantie op zich ook stress kan opleveren. Er komt namelijk altijd wel iets uit wat niet in balans is in het lichaam, dat kan angst geven, het gevoel dat er iets ‘mis’ is. Of mensen gaan erg in hun hoofd zitten, over wat ze ‘verkeerd’ doen qua leefstijl. Bovendien kan het perfectionisme in de hand werken. Dat geeft dus onnodige stress, en daarom werk ik bijna niet met bioresonantie.’

‘Hetzelfde zie ik trouwens ook bij voedingsadviezen. Soms worden er zulke strenge adviezen gegeven, dat mensen stress krijgen omdat ze zich er niet aan kunnen houden of omdat het sociale problemen oplevert, door het andere eetpatroon.  Onlangs had ik een cliënt die vertelde dat ze zich getraumatiseerd voelde door de vele voedingsadviezen die ze in haar puberteit had gekregen voor haar CVS-klachten. Diverse natuurgeneeskundig  therapeuten kwamen steeds weer met nieuwe  adviezen. Dat gaf haar het  gevoel dat ze iets niet goed deed. En daar werd ze alleen maar onzeker van. ’

Jacqueline heeft veel cliënten met burn-out problematiek. ‘Het is een uitputtingssyndroom. Je ziet dan een tekort aan energie, concentratieproblemen, problemen met het immuunsysteem, en een slecht herstel na inspanning . Al die klinische symptomen zijn biochemisch niveau te verklaren. Het lichaam heeft te lang in de jaagstand gestaan, en dat heeft impact op het hele systeem. Ik merk dat mensen het fijn vinden  om te horen  hoe dat werkt, dat geeft al inzicht. Vervolgens probeer ik  meer zicht te krijgen op de redenen waarom mensen in de jaagstand staan, en of ze dat kunnen veranderen. Verder probeer ik ook op fysiek niveau een goed beeld te krijgen, bijvoorbeeld via laboratoriumonderzoek en soms met bioresonantie. Ik laat ook regelmatig de ontlasting onderzoeken, i.v.m.  de conditie van de darmen, en het bloed i.v.m de waarden van vitamines, jodium en neurotransmitters. Zo kijk ik of er voedingsaanpassingen nodig zijn. Maar dat allemaal in contact met de cliënt, want anders kom ik met een advies waar iemand niets mee kan, dat schiet zijn doel voorbij.

Het belangrijkste is dat mensen inzicht krijgen in zichzelf en de processen die hen stress geven.  Dat is niet eenvoudig, want dat kan  ook confronterend zijn. Bij burn-out zie je vaak dat mensen niet meer weten hoe te stoppen, ze gaan door op wilskracht. Zo heb ik iemand in behandeling die een drukke organisatie runt. Tot twee keer toe is hij in de supermarkt gevallen, zomaar, hij kon letterlijk niet meer op zijn benen staan. Neurologisch was er niets te vinden.  Eigenlijk was het lichaam heel wijs, het gaf aan dat het niet meer verder kon.  Maar dat is geen fijn signaal om te krijgen en te beluisteren. Daarom is het belangrijk dat er een vertrouwensband is in de behandeling.’

Om goed in contact te kunnen zijn met de ander, is het belangrijk om ook goed in contact te zijn met zichzelf,  zo merkt Jacqueline. Haar eigen bewustwordingsproces is van essentieel belang . ‘Als ik zelf in mijn ‘zijnsstuk’ kan zijn, dan nodig ik daarin ook de ander uit. Anders ben ik alleen maar technieken aan het doen. Daarom vind ik het belangrijk om steeds weer verbinding te houden met mijn essentie, met de bron. Wat mij daarin helpt is om regelmatig op stilte-retraites te gaan. ’

Wat  Jacqueline enorm gevormd heeft , zijn haar werkervaringen bij een Nederlandse ontwikkelingsorganisatie in o.a. Bolivia. ‘Voor die organisatie moest ik allerlei projecten uitvoeren bij de lokale bevolking in de Andes. Ik woonde ondertussen bij ‘de kleine zusters’ , een kleine contemplatieve gemeenschap die leefde tussen de dorpsbewoners.  De zusters hadden nauwelijks geld, maar de deur stond altijd open, ieder was welkom voor een luisterend oor of andere ondersteuning. En juist dat eenvoudige contact had veel meer effect dan de grootse en dure projecten die ik vanuit de ontwikkelingsorganisatie moest implementeren. Omdat deze projecten zonder contact met de bevolking waren bedacht, sloegen ze niet echt  aan. In die jaren heb  ik steeds meer ontdekt hoe essentieel het is om vanuit verbinding te werken. En dat probeer ik dus in mijn praktijk. Want orthomoleculaire adviezen, zonder echt te luisteren naar de ander, kunnen ook interventies worden die hun doel voorbij schieten.’

Verschenen in vakblad voor Natuurgeneeskunde (VNGK), editie februari 2017, zie ook https://www.vngk.nl/category/de-praktijk-van/

Via de volgende link gaat u naar het artikel: https://www.vngk.nl/de-praktijk-van/praktijk-jacqueline-elferink/